Είχα ένα όνειρο

Κάποτε είχα ένα όνειρο. Και κυριολεκτώ. Για πολύ καιρό έβλεπα το ίδιο όνειρο.

"Περπατούσα σε ένα δάσος, βράδυ, και κάποια στιγμή έφτανα σε μια καλύβα. Η καλύβα φαινόταν να κατοικείται, αλλά ήταν αρκετά τρομακτική. Τα δέντρα που ήταν γύρω της έγερναν κατά πάνω της και τα κλαδιά τους ήταν γυμνά και μυτερά. Πίσω από την καλύβα αχνοέφεγγε ένα πράσινο φως. Πάντοτε πλησίαζα πολύ προσεκτικά και με επιφύλαξη γιατί εκεί βρισκόταν μια μάγισσα, η οποία ανακάτευε ένα περίεργο υγρό σε ένα μεγάλο τσουκάλι. Ακριβώς όπως μερικές εικόνες σε κάποια παραμύθια. Πάντοτε θεωρούσα ότι η μάγισσα ήταν κακιά κι έτσι πάντοτε έμενα κρυμμένη και την παρακολουθούσα".

Μετά από πολλούς μήνες (ίσως και πάνω από χρόνο) το όνειρο άλλαξε λίγο.

Πλέον δεν την παρακολουθούσα απλώς να ανακατεύει το υγρό, γιατί μέσα σε αυτό είχε σκοπό να βουτήξει τους φίλους μου, οι οποίοι βρίσκονταν δεμένοι σε κάποιο δέντρο. Έτσι κάθε φορά περίμενα μέχρι να κάτι να της αποσπάσει την προσοχή και τους έσωζα. Ούτε μια φορά δεν απέτυχα!

Μετά από πολλούς μήνες το όνειρο άλλαξε πάλι.

Πλεόν, αφού έσωζα τους φίλους μου, η μάγισσα μας κυνηγούσε κι τρέχαμε για πολύ ώρα μέσα στο δάσος μέχρι να μη μας βρίσκει.

Το όνειρο σταμάτησε κάποια στιγμή και δεν το ξαναείδα ποτέ. Ούτε κάποια παραλλαγή του. Απλώς δεν το είδα ξανά ποτέ. Σταμάτησε μόλις έγινα 13.

Δεν ψάχνω εξηγήσεις ή κάτι τέτοιο. Πάντοτε ήμουν μέχρι το λαιμό χωμένη στα παραμύθια και οι ιστορίες με κακές μάγισσες ήταν πρώτες στη λίστα μου. Απλώς, μου αρέσουν οι ιστορίες και τα όνειρα, όσο περίεργα ή κοινά και να είναι. Αν κάποιος θέλει να μοιραστεί κάποιο όνειρό του, ελεύθερα.